Wie ben ik?!..

18 feb 2020 | Herstel, Het proces, Hoop | 0 Reacties

Wie ben ik?!..

Dat is een beetje de voortdurende vraag de laatste tijd.

Voor Utah had ik inmiddels een soort beperkt maar geaccepteerd (enigszins) plaatje van wie ik was. Beperkt omdat er niet meer mogelijkheden waren op dat moment en dus ook geen noodzaak om verder te kijken en te onderzoeken.

Nu onduidelijk is waar mijn grenzen liggen en waar ze uiteindelijk komen te liggen, heb ik behoefte om verder te kijken. Hoop doet leven en een beetje doelen en dromen bepalen kan voorlopig alleen maar een positief effect hebben op mijn emotionele staat en doorzettings vermogen.

Bovendien heb ik dit jaar als herstel jaar bestempeld zoals ik al schreef en gaat het over Bubble Bee..Vieren en druk zijn met leuke dingen. Onderzoeken & ontdekken en blijven herstellen maar genieten van de reis. Mijn reis en die van mijn gezin met mij..

Dus kies ik steeds 3 dingen die ik leuk vind. Dingen die ook helpen mijn neurorenbanen te herstellen. Waarmee ik kan testen waar mijn grenzen liggen en vooral waar ik lol in heb.

Om dit voor elkaar te krijgen is het ‘oude’ ‘blokjes werken’ van Gert weer volle focus van stal gehaald. Het gaat over niks te lang achter elkaar doen. Dus het hoeft niet af voor je ermee mag stoppen en afwisselen van fysieke-, mentale- inspanning, rust en ontspanning. 

Maar omdat ik de afgelopen jaren met pijn en moeite het huishouden voor elkaar kreeg, heb ik mij daar de afgelopen maanden vol op gestort. Met als gevolg geen tijd voor andere dingen. Ik ben gewoon echt niet gemaakt voor alleen het huishouden! Ik kan het goed maar ohhhh wat wordt ik er ongelukkig van als dat het enige is.

Back to the drawing board. Ik heb ‘werkdagen’ ingevoerd. Iedereen in het gezin is op de hoogte. Die uren, op die dagen, doe ik alleen maar dingen voor mij. Ben ik aan het nadenken of ik misschien ook hobby’s heb (nooit echt gehad in mijn echt volwassen leven), droom ik van hoe mijn ideale toekomst eruit ziet, leer ik nieuwe dingen of lig ik een serie te kijken op bed, gewoon omdat het kan.

Zo ben ik bezig met een cursus Autocad (voor de lol), lees ik af en toe, teken ik soms weer en heb ik een ooit aangeschafte cursus MPOP opgepakt.

De afspraak is wel, niet meer dan 3 dingen tegelijk en als het (even) niet leuk is, dan valt het voorlopig weer af.

En zo mijmer ik over wat mijn kwaliteiten nu eigenlijk nog zijn. Toen ik werkte wist ik ze denk ik wel. Ik was te bescheiden en onzeker om het hardop te benoemen maar ik wist ze wel. Mijn studie maakte dat ik er nog meer vond. Maar welke kernkwaliteiten heb ik nu na alle ellende, alle geluk en alle veranderingen van de afgelopen 7+ jaar. Deze dingen veranderen namelijk het binnenste van je bestaan.

Toen ik in 2012 overleefde heb ik tot op heden geroepen dat ik een ultieme kans heb gekregen. En dat voel ik nog steeds zo. Ik heb de dood in de ogen gezien en mocht toen, met alle spijt en inzichten die ik ervaren heb, opnieuw beginnen. Gewoon blanco (oke, de kinderen bleven natuurlijk gelukkig maar ook daarin kon ik andere keuzes gaan maken) en niet alleen kreeg ik die kans, ik werd er ook toe gedwongen en heb dat altijd als een oneindig waardevol geschenk gezien.

En nu begint dat eigenlijk pas echt nu ik na Utah en al jullie hulp weer echt verder kan gaan kijken. Even gewoon ergens koffie kan drinken, kan bellen, de trap af kan lopen zonder angst. Kan dromen..

Dus kan jij iets bedenken wat je van mij vindt, welke kern kwaliteit je mij zou kunnen en willen toeschrijven, help mij dan mijn blanco canvas in te kleuren en laat het mij op welke manier dan ook vooral weten.

Dan schrijf en kleur ik rustig de blanco blaadjes verder vol richting de toekomst..

Heb je naar aanleiding van wat ik schrijf vragen, klik dan op Contact en vul het contact formulier in.

Heb je het idee dat je mij wil helpen of dat je anderen door mijn verhaal te delen kunt helpen, graag! Je kunt de knoppen onderaan de pagina gebruiken. Uiteraard wordt ook elke donatie enorm gewaardeerd.

 

  • Gedoneerd: €15.315,21 van €15.000,-