De 5 mooiste cadeaus van mijn hersenletsel..

17 okt 2020 | Hersenletsel, Tips&Tricks, Wijze lessen | 0 Reacties

De 5 mooiste lessen van mijn hersenletsel

De 5 mooiste cadeaus van mijn hersenletsel..

Raar
Het klinkt waarschijnlijk raar, cadeaus van hersenletsel. Hersenletsel is in de eerste plaats natuurlijk echt een vreselijke beperking. Feitelijk verandert alles als dit je overkomt. Ik werd een zieke schim van mijzelf de eerste jaren. Vooral ook omdat het 4 jaar duurde voor iemand mij kon vertellen waarom niks meer lukte en waarom ik mij alleen maar ziek voelde, alles vergat, black-outs had en dodelijk vermoeid was. ALTIJD!

Op zijn kop
Die eerste 4 jaar bleef ik maar doorploeteren. Schouders eronder en de hele tijd over mijn grenzen gaan. Ik kreeg ook van alle kanten, inclusief mijn directe omgeving te horen dat dat de weg was die ik moest gaan. Steeds een beetje over de grens gaan, zo bouw je immers ook conditie op. Echt een advies uit liefde gegeven maar zonder enig fundament of resultaat. En ik maar proberen..

Diagnose
En dan ineens is er een revalidatiecentrum en een diagnose. Die nog steeds weinig tot niks zegt maar het begin is van een hele lange zoektocht naar een nieuw normaal. Mijn revalidatie heeft daar zeker bij geholpen. Ik kreeg tijdens mijn revalidatie theorie die voor mij de rand van de puzzel vormden. Dat gaf houvast en soms ook (be)rust(ing). Maar al wist ik nu de kaders, hoe het plaatje er dagelijks/praktisch uit moest komen te zien, de binnenkant van de puzzel, dat was echt een zoektocht die pas na de revalidatie echt begon.

Cadeautjes
En dan kom ik bij de cadeautjes. Ik gun echt niemand mijn letsel, maar ik had het, nu ik ben waar ik sta, ook weer niet willen missen. Het heeft mij zoveel kleine en grote lessen geleerd, praktisch en meer op het vlak van perspectief..mindset en daarmee mij een stuk gelukkiger gemaakt.

De 5 mooiste..
Nu ik al mijn lessen, tools, handvatten eens op een rij aan het zetten ben voor mijn Hersens uit de Cel – LEEF idee, kom ik een aantal pareltjes tegen die ik, zelfs al is het misschien lang niet altijd meer noodzakelijk, nooit meer los ga laten. Ik deel ze graag met jullie, wie weet hebben jullie er ook iets aan.

1. Actief wassen
Recovered strijk addict hier. In mijn oude brein was ik echt geen goed persoon, moeder, vrouw etc. etc. als ik niet alles, maar dan ook alles gestreken had. En dan ook op dezelfde manier gevouwen, op keurige stapels (even breed etc.) in de kasten had liggen. Liefst nog op kleur. Ik streek nog de washandjes en sokken als er een randje in zat.

Maar na mijn hersenletsel hing ik vaak al binnen 2 minuten letterlijk voorover gebogen over de strijkplank. Misselijk, duizelig, hoofdpijn. Noem het maar op. Het moest dus anders. 

Nu heb ik niet eens meer een strijkbout of strijkplank, ik vouw bijna geen kleding meer. Het enige wat ik nog nodig heb is de wasmachine en de droger en die laatste gebruik ik ook nog eens veel minder. Ook nog eens milieuvriendelijk ?

2. Luisteren naar mijn lijf
Tijdens de revalidatie leerde ik om in kaart te brengen welke signalen mijn lijf afgeeft als ik over een grens ga. En dat het doel is om binnen de grenzen te blijven van wat kan. Zo ontstaat er balans. Anders dan doe je op een dag dat je je goed voelt veel te veel met als gevolg dat je de dagen daarna de prijs betaalt en met een hoop frustratie tot niks in staat blijkt. 

Die signalen van je lijf kunnen voor iedereen met hersenletsel anders zijn, geen letsel is immers hetzelfde. Zo heb ik naast hoofdpijn, misselijkheid en vele andere tekenen de rare vroegtijdige trigger om over mijn wenkbrauwen te gaan wrijven als ik te ver ga. Vreemde eigenschap maar goed om duidelijk te hebben. Luisteren naar mijn lijf helpt mij nog steeds dagelijks en zou eigenlijk voor iedereen slim zijn om meer te doen.

3. Blokjes werken
De signalen die ik hierboven beschreef zijn weer heel belangrijk voor mijn volgende cadeautje van hersenletsel. Al kan deze nog wel wat beter qua uitvoering, in mijn geval. Work in progress zullen we maar zeggen, ik maak hier zeker een speerpunt van want het werkt. 

Laatst schreef ik al twee blogs over van taak naar tijd en daar gaat dit ook over. Voor iedereen, maar zeker met hersenletsel, is het belangrijk goed naar je lijf te luisteren. Fysieke inspanning af te wisselen met cognitieve activiteiten, ontspanning en rust. Blokjes dus. Als ik van mijn to do geen taak maak, maar de tijd die ik eraan besteed, dan ontstaat er balans en vinkjes op mijn todo lijst. Bovendien is het makkelijker (dus nog steeds niet makkelijk, even voor de duidelijkheid) om mijn energie te verdelen. Het geeft inzicht, rust, balans en voldoening. Met als gevolg dat ik meestal ook nog eens meer voor elkaar krijg.

4. Ochtend ritueel
Voor deze ben ik zo dankbaar! Je kent het vast wel, zeker met kinderen. Opstaan, vaak net iets te laat omdat je geen afscheid wilde nemen van je lekkere warme bed, in de start blokken, en GO!!! Zoveel mogelijk, zo snel mogelijk voor elkaar boksen. Terwijl je je tandenpoetst ook even de vaatwas uitruimen want ja, je moest die schoolbekers toch hebben dan maar meteen alles. Dat scheelt straks weer. Kinderen die als een slaperige kip zonder kop om je heen zwermen, maar net niet doen wat ze moeten doen om op tijd de deur uit te komen. Onder de douche begint het ratelen van mijn hoofd al met alles wat ik die dag echt moet doen. Is er iemand in mijn buurt dan begin ik ook hardop te delegeren en te stressen. Een desastreus begin van de dag. 

De eerste oplossing kwam met een notitieblok voor onder de douche. De volgende was toch echt eerder opstaan. Dat lijkt minder slaaprust te geven maar wat ik ervoor terug krijg in rust gedurende de hele dag is niet te evenaren. Verder alleen doen wat echte noodzaak is, alleen die bekers uit de machine pakken. Maar ook elke dag met een drukke ochtend precies dezelfde routine. Voor mij is dat opstaan, wc, tandenpoetsen, koffie maken, met de koffie onder de douche. Dat is echt zo lekker!

Dan aankleden, als het goed loopt in de make-up en door naar het ontbijt maken. Extra voordeel van wat eerder opstaan is dat ik tot dit punt meestal alleen ben en dus in rust mijn gedachten de vrije loop kan laten. Tegen de tijd dat ik het fruit pak voor de smoothies en de cruesli in de bakken klaarzet komen er pas woorden van anderen in mijn oren en dan ben ik inmiddels voldoende rustig opgestart.

Ik smeer in de avond altijd al het bevroren brood van de kinderen dus dat pak ik op dit punt in de routine uit de koelkast. De ontbijt kommen staan met lepels en al klaar met de melk ernaast zodat de kinderen dit zelf af kunnen maken als ze aangekleed klaar zijn voor hun ontbijt. Terwijl ik het fruit aan gort draai richting smoothie, pak ik nog een kopje koffie en bespreken we de nachtrust en de komende dag drukte. Kinderen de deur uit, succes en dan komt na de eerste 1,5 uur van de dag, het eerste moment van rust en herstel. Wat een verschil met vroeger!

5. Serendipity
Dan de laatste, eentje die in deze tijd best op de proef wordt gesteld en waar ik mijzelf nu regelmatig meer en minder succesvol aan herinner. Serendipity. Mijn ernstige septische shock, de drie+ maanden ziekenhuis, 5 maanden niet eten en drinken, de pijn, de wanhoop en angst…ik had het achteraf niet willen missen (en wil het nooit meer meemaken en gun het niemand). Wat ik bedoel is dat het mij een hele dierbare nieuwe blik op het leven heeft gegeven. Een nieuw kompas waarmee ik mijn keuzes maak. Andere prioriteiten, andere levensstandaard. Een stellig vertrouwen, wat ook wel eens wankelt hoor, dat ook in de slechtste nachtmerrie altijd iets onverwachts goed zit, zolang je maar durft te kijken, te zoeken en te vertrouwen. Soms duurt het jaren voor je weet wat het was maar altijd was het nodig en nuttig voor de toekomst.

Ik gun niemand mijn hersenletsel maar wel iedereen de mooiste lessen die het mij heeft gegeven. More to come..

Heb je naar aanleiding van wat ik schrijf vragen, klik dan op Contact en vul het contact formulier in.

Heb je het idee dat je mij wil helpen of dat je anderen door mijn verhaal te delen kunt helpen, graag! Je kunt de knoppen onderaan de pagina gebruiken. Uiteraard wordt ook elke donatie enorm gewaardeerd.

 

  • Gedoneerd: €15.315,21 van €15.000,-